Er is nog nooit een paard aan hoefbevangenheid overleden. Het zijn de ernst en de duur van de ziekte en/of de complicaties in combinatie met het gebrek aan uitzicht op genezing, die maken dat er op een bepaald moment nagedacht zal moeten worden of het nog ethisch verantwoord is het paard in leven te laten.
Paarden kunnen hun eigen belangen niet vertegenwoordigen. De verantwoordelijkheid om te beslissen over het al dan niet euthanaseren van een paard ligt hierdoor altijd jou als eigenaar. Jij kent je paard als geen ander; jij bent bekend met zijn geschiedenis en herkent afwijkingen in zijn normale gedragskenmerken. Jij bent dan ook de eerste in lijn om de kwaliteit van het leven van je paard in te schatten. Hoewel de uiteindelijke beslissing bij jou ligt, is de dierenarts in de meeste gevallen het best in staat om goed geïnformeerde uitspraken te doen over de balans tussen prognose en welzijn van het paard. Hij kan de situatie van jouw paard in een breder perspectief plaatsen en vergelijken met andere paarden die hij in zijn praktijk heeft gehad.
Een goede dierenarts maakt een objectieve inschatting waarbij hij nogmaals uitgebreid naar de aard en de ernst van zowel de oorzaken, de kreupelheid als de complicaties zal kijken. Hij zal kritisch de gekozen behandelmethodes en hun succes evalueren. Het succes van pijnbestrijding is hierbij erg belangrijk. Hij overlegt met de andere behandelaars van je paard, zoals de hoefverzorger. Als het goed is, is hij eerlijk genoeg om ook te kijken in hoeverre jij in staat bent de benodigde zorg te bieden. Is het, om wat voor reden dan ook, niet mogelijk om je paard te adequaat te helpen, dan is het niet eerlijk om hem daar onder te laten lijden. Aan jou de keus om te beslissen wat de uitkomst in dat geval zal zijn.
De hier beschreven, goede dierenarts doet alleen uitspraken over de belangen en het welzijn van je paard. Wat de gevolgen voor je winstpuntencollectie zullen zijn, nu je paard minder inzetbaar voor de sport zal zijn, valt niet onder zijn expertise. Bovendien staat er bij hem geen emotionele band in de weg van het maken van een objectieve beoordeling. Iets wat bij de eigenaar van het paard bijna altijd het geval is.
Het is een moeilijke beslissing om te maken, die vaak bij de eigenaar meer tijd in beslag neemt dan wat de dierenarts vanuit het belang van het paard wenselijk acht. Gelukkig weet hij dat dit nu eenmaal onderdeel uitmaakt van zijn werk. Hij zal je de tijd geven om na te denken over zijn advies. Tijdens dit proces moet je niet aarzelen hem zo nodig nogmaals te vragen dit advies te onderbouwen. Vraag eventueel de opinie van een tweede dierenarts. Kun je werkelijk nog geen afstand doen van je paard, dan is terminale of palliatieve zorg misschien nog een optie. Of je paard daarbij gebaat is, is een tweede.
