Na de eerste correcte bekapping van een hoefbevangen hoef blijkt deze vaak opeens een enorme groeispurt te maken. Door sommigen wordt deze verhoogde groei beschreven als ‘de hoef die graag wil genezen’. Dit klinkt leuk, maar een hoef is niet bezield en ‘wil’ dus niets.
De verhoogde groei is als volgt te verklaren. Groei van de hoefwand en zool zijn omgekeerd evenredig met belasting van deze weefsels. Simpel gezegd: hoe minder ze belast worden, hoe harder ze groeien. Nadat de hoefwand ter hoogte van de teen is ingekort neemt de belasting van de teen uiteraard af. Maar ook de slijtage is minder. De doorbloeding van de hoef verbetert eveneens door de bekapping. De aanvoer van hoefgroei stimulerende aminozuren, zoals methionine en lysine, neemt hierdoor toe. Al deze factoren maken dat de hoef harder groeit.
willen genezen moet je niet zien als bezieling. Door te groeien kan de hoef snel de vernielde weefsels en structuren vervangen en herstellen. Omdat de teen niet meer goed vast zit aan het hoefbeen groeit de teen niet altijd zoals het hoort. De structuren aan de hielkant zijn vaak nog wel intact. De hiel kan in de praktijk veel sneller groeien dan de teen. Uiteindelijk kan dat resulteren in de zogenaamde ”turkse pantoffels” bij verwaarloosde hoeven van HB patienten
Wat niet wegneemt dat de groei van de teen toeneemt na een goede bekapping. De turkse sloffen worden mede veroorzaakt doordat bij het afrollen van de (nog niet goed bekapte) hoef telkens weer druk op de verzwakte lamellenverbinding wordt uitgeoefend.