Veelgestelde vragen over hoefbevangenheid en PPID
Op deze pagina vind je beknopte antwoorden op veelgestelde vragen over hoefbevangenheid en PPID (de ziekte die we vroeger ‘Cushing’ noemden) om je te helpen de gezondheid van je paard te begrijpen en te verbeteren.
3. Diagnose: hoe wordt hoefbevangenheid vastgesteld? (1)
De dierenarts zal de diagnose stellen, een behandelplan opstellen en advies geven over verbetering van leefomstandigheden voeding, huisvesting en beweging. Sommige dierenartsen doe dat laatste niet en verwijzen je door naar vakmensen die je daarbij kunnen helpen.
Anamnese
Eerst zal de dierenarts je allerlei vragen over ja paard stellen, om zo een beter beeld te krijgen van zijn toestand en inzicht in factoren die hebben bijgedragen aan het ontstaan van de hoefbevangenheid. Dit heet een anamnese.
Diagnose
De diagnose bestaat uit het beoordelen van de klinische verschijnselen (symptomen), zoals kreupelheid, warme hoeven, een versnelde pols en andere tekenen van pijn. De dierenarts kan röntgenfoto’s maken om de ernst van de aandoening en mogelijke schade aan de binnenkant van de hoef te beoordelen.
Bloedonderzoek
De dierenarts kan bloedonderzoek doen. Meestal is dit om hormoon- en suikerspiegels te meten. Zo wil hij of zij eventueel PPID of EMS/insulineresistentie vaststellen of uitsluiten. De stoffen die gemeten worden zijn ACTH, insuline, cortisol en glucose (suiker).
Onderliggende oorzaken
De dierenarts zal proberen de onderliggende oorzaak te vinden en te behandelen om herhaling te voorkomen en om de genezing sneller en beter te laten verlopen.
Medicijnen
De dierenarts kan o.a. medicijnen voorschrijven om de pijn te verlichten, ontstekingen aan te pakken, insuline- en bloedsuikerproblemen te verhelpen of bloedstollingsproblemen te voorkomen. In het boek ‘Hoefbevangenheid : begrijpen, genezen, voorkomen‘ kun je lezen of dat altijd een goed idee is.
Therapeutisch hoefbeslag
Vaak wordt er therapeutisch hoefbeslag aangeraden. Gelukkig bestaan er tegenwoordig zowel allerlei moderne alternatieven (hoefschoenen, kunststof plakbeslag), als een eeuwenoude oplossing: blote voeten.
Voedingsadvies
Ongeveer 90% van de gevallen van hoefbevangenheid worden veroorzaakt door EMS/insulinedysregulatie. Voedingsaanpassingen zijn voor bijna al deze paarden erg belangrijk. Een goede, moderne dierenarts zal je hier alles over vertellen of je doorverwijzen naar een voedingsdeskundige.
Je wilt meer weten
Hou je van dit soort uitgebreide en objectieve informatie over hoefbevangenheid? ‘Hoefbevangenheid : begrijpen, genezen, voorkomen’ staat er vol mee! 334 pagina’s met toegankelijke, wetenschappelijk onderbouwde kennis, inzichten en adviezen die jou en je paard gaan helpen.
4. Behandeling: wat te doen bij hoefbevangenheid? (16)
Ja, vitamine E kan een nuttig supplement zijn. Een vitamine E-tekort kan bij een hoefbevangen paard optreden als gevolg van de ontsteking in de lamellen. Vitamine E helpt bij de afvoer van afvalstoffen en draagt ook bij aan vochtregulatie van de hoefwand. Het is ook een sterke een antioxidant.
De werking van vitamine E is optimaal als er ook voldoende selenium beschikbaar is. De absorptie van vitamine E kan worden verbeterd door vet toe te voegen aan het rantsoen van een paard. Het vet bindt zich aan de vitamine E en helpt het door de darmwand en in de bloedbaan te komen.
In gras zit meestal voldoende vitamine E. In hooi, zeker als het ouder wordt, loopt de hoeveelheid snel terug. Inkuilen en de aanwezigheid van schimmels in hooi verlagen de hoeveelheid vitamine E eveneens.
Wanneer paarden geen toegang hebben tot gras, kan het geven van ongeveer 270 mg natuurlijke vitamine E (d-alpha-tocopherol) per 100 kg lichaamsgewicht gunstig zijn.
(foto: Robin Jonathan Deutsch)
Je bent dol op duidelijke antwoorden
Dat komt goed uit. Het ‘Antwoordenboek Hoefbevangenheid‘ staat vol met glasheldere antwoorden op meer dan tweehonderd vragen over hoefbevangenheid en alles wat daar mee te maken heeft.
Er zijn onderzoeken die de relatie tussen appelazijn en bloedsuiker hebben bekeken. Deze onderzoeken zijn gedaan bij te kleine groepjes paarden en de uitkomsten zijn erg verschillend. Uit een onderzoek bij ratten bleek dat appelazijn het gemiddelde suikergehalte van het bloed verlaagt, maar ratten zijn geen paarden [1].
Andere onderzoeken waren gericht op het verlagen van de bloedsuikerspiegel na de maaltijd. Aan deze onderzoeksresultaten hebben we weinig, want paarden moeten geen maaltijden eten. Bovendien verhoogt azijn de zuurgraad van de darmen met verzuring als resultaat. Dit willen we juist vermijden.
Verder tast appelazijn het tandglazuur aan kan het bij langdurig gebruik leiden tot een kaliumtekort. Gebruik de appelazijn dus voor het op smaak brengen van je salade, maar voer het niet aan je paard.
Je bent dol op duidelijke antwoorden
Dat komt goed uit. Het ‘Antwoordenboek Hoefbevangenheid’ staat vol met glasheldere antwoorden op meer dan tweehonderd vragen over hoefbevangenheid en alles wat daar mee te maken heeft.
Sommige mensen geven oud hooi omdat ze denken dat hier minder suikers in zitten. Dit is niet zo. Oud hooi bevat alleen minder vitaminen en meer stof. Oud hooi is dus geen alternatief voor arm hooi of geweekt hooi.
Duivelsklauw (Harpagophytum procumbens) heeft pijnstillende, ontstekingsremmende en stollingsremmende eigenschappen en wordt daarom door veel mensen gebruikt als natuurlijk alternatief voor medicijnen bij de behandeling van hoefbevangenheid.
Insuline-achtige werking
Sommige onderzoeken laten zien dat duivelsklauw insuline-achtige effecten heeft bij ratten, wat betekent dat het de bloedsuikerspiegel bij de proefdieren verbeterde [1]. Het is nog niet aangetoond dat dit bij paarden met EMS/insulinedysregulatie ook het geval is.
Anti-oxidant
Omdat duivelsklauw ook stoffen bevat die een anti-oxidantwerking hebben, schrijven sommige fytotherapeuten het ook voor bij PPID [2]. Antioxidanten helpen vrije radicalen in het lichaam te neutraliseren. Dit zijn moleculen die schade kunnen veroorzaken aan cellen en weefsels.
Dosering duivelsklauw
Het is belangrijk om de dosering goed te hebben bij het gebruik van duivelsklauw als remedie bij paarden. Te veel of te weinig kan invloed hebben op de effectiviteit ervan. De juiste dosering van duivelsklauw kan variëren op basis van verschillende factoren, waaronder het gewicht van het paard, de ernst van de aandoening en de vorm waarin je het gebruikt (plant, poedervorm, vloeibaar). Het is daarom belangrijk om de voorschriften van de fabrikant op het productetiket te volgen, omdat deze specifieke instructies geeft voor het betreffende supplement. Of vraag advies aan een fytotherapeut.
Hoe snel werkt het?
Harpagoside -de belangrijkste werkzame stof- is al 30 minuten na toediening aantoonbaar in het bloed van het paard. De hoogste concentratie in het bloedplasma wordt na een uur bereikt. Dit betekent dat duivelsklauw relatief snel in de bloedbaan wordt opgenomen en effect kan hebben.
Nadelen duivelsklauw
Pijnstillende remedies maskeren de ontstekingspijn waardoor een paard meer of anders beweegt dan goed voor hem is. Hierdoor kan overbelasting optreden. De verbinding tussen de hoefwand en de weefsels binnenin de hoef is al aangetast bij hoefbevangenheid en zal door verder overbelasting, vooral in combinatie met een slechte bekapping of hoefbeslag, verder beschadigen.
Bijwerkingen
Behandeling van paarden met duivelsklauwextract veroorzaakt geen klinisch waarneembare bijwerkingen [3]. Maar geef geen duivelsklauw aan drachtige merries. Het heeft een vruchtafdrijvende werking. Paarden met maagzweren mogen ook niet behandeld worden met duivelsklauw. Het verhoogt namelijk de maagzuurproductie, waardoor maagzweren erger kunnen wodren.
Je wilt meer weten
Hou je van dit soort uitgebreide en objectieve informatie over hoefbevangenheid? ‘Hoefbevangenheid : begrijpen, genezen, voorkomen’ staat er vol mee! 334 pagina’s met toegankelijke, wetenschappelijk onderbouwde kennis, inzichten en adviezen die jou en je paard gaan helpen.
Dierenartsen gebruiken meestal deze regel: een hoefbeenkanteling van minder dan 5,5 graden is hoopgevend, maar meer dan 11,5 graden is slecht nieuws. Gelukkig zijn er vaak uitzonderingen, afhankelijk van de behandeling die je kiest en hoe snel je erbij bent.
Een paard met 5 graden hoefbeenkanteling dat therapeutisch hoefbeslag en sterke pijnstillers krijgt, zonder aanpassingen in voeding, huisvesting en beweging, heeft meestal een slechter vooruitzicht dan een paard met een twee keer zo grote kanteling dat goed wordt bekapt, hoefschoenen draagt en waarbij leefomstandigheden wel direct worden aangepast.
Een goede bekapping door een vakman met ervaring met hoefbevangenheid is onmisbaar voor herstel. De gezond aangroeiende hoefwand kan het hoefbeen weer in zijn oude, normale positie brengen, maar alleen onder de juiste omstandigheden en behandeling.
Zodra dit voor elkaar is, zal je paard klinisch niet meer te onderscheiden zijn van een paard dat nooit bevangen is geweest. Binnenin de hoef zal er wel blijvende schade aan bepaalde cellen zijn, maar daar zal je paard niet direct last van hebben.
En bij een zinker of zoolperforatie dan?
Ook deze problemen zijn op te lossen, al zal het een moeizaam, pijnlijk, langdurig en soms duur proces zijn. De kans op herstel is helaas ook veel kleiner dan bij een ‘simpele’ kanteling. Vooral een zoolperforatie is een ernstige complicatie die gespecialiseerde zorg nodig heeft.
Wil je een uitgebreid antwoord op deze vraag?
Dit was het korte antwoord op de vraag. Het lange antwoord op deze en 200 andere vragen vind je in het ‘Antwoordenboek hoefbevangenheid’. Je kunt het hier direct bestellen.
Ja, dat kan zeker, maar dat zal niet voor elk paard altijd mogelijk zijn. Het allerbelangrijkste is dat je de oorzaak of oorzaken zo snel mogelijk vindt en zo goed mogelijk bestrijdt. Anders is het dweilen met de kraan open. Je hebt hiervoor de hulp nodig van je dierenarts. Hoefbevangenheid is namelijk een complexe ziekte. Hoe eerder je ingrijpt, hoe groter de kans op volledige genezing.
Maar zelf kun je ook al heel veel doen. Geef je paard zo natuurlijk mogelijk te eten en geef hem, zodra de pijn van de bevangenheid behapbaar is, voorzichtig beweging. Doe dit laatste alleen op goed bekapte hoeven en met zachte ondersteuning van hoefschoenen.
Helaas is het soms niet mogelijk om de oorzaak helemaal weg te nemen. Sommige ziektes, zoals PPID, zijn ongeneeslijk en onomkeerbaar. Toch kun je dan nog veel bereiken door te zorgen dat het niet erger wordt.
Sommige paarden hebben ook zó veel schade aan het hoefbeen dat ze altijd in meer of mindere mate bevangen zullen zijn. Maar ook dan kun je gelukkig nog zorgen voor optimale leefomstandigheden om het zo draaglijk mogelijk te maken voor je paard, pony of ezel.
Je wilt meer weten
Wil je alles weten over de behandeling van hoefbevangenheid? Dat komt goed uit. In ‘Hoefbevangenheid : begrijpen, genezen, voorkomen’ wordt het in detail uitgelegd met toegankelijke, wetenschappelijk onderbouwde kennis, inzichten en adviezen die jou en je paard gaan helpen.
Er is nog nooit een paard dood gegaan aan hoefbevangenheid zelf. De ziekte en de complicaties kunnen wel zo ernstig worden, dat het niet meer ethisch verantwoord is om een paard langer in leven te laten.
Vooral als het hoefbeen door de zool breekt (zoolperforatie) en infecties of zelfs bloedvergiftiging (sepsis) veroozaken, komt dat moment erg dichtbij of wordt zelfs onafwendbaar. Hetzelfde geldt voor een ontschoening, waarbij de hele hoefcapsule loskomt van de binnenkant van de hoef. Deze ernstige complicaties zijn soms wel te behandelen en te genezen, maar daar is wel een zeer kundig team van professionals voor nodig. Het kost ook veel tijd, geld en zorgen.
Je bent dol op duidelijke antwoorden
Dat komt goed uit. Het ‘Antwoordenboek Hoefbevangenheid’ staat vol met glasheldere antwoorden op meer dan tweehonderd vragen over hoefbevangenheid en alles wat daar mee te maken heeft.
Pergolide wordt in de lever afgebroken (gemetaboliseerd) en de afbraakproducten (metabolieten) worden voornamelijk via de urine uitgescheiden. Een klein deel van de metabolieten kan in de darmen terechtkomen en dus in de mest. Als het medicijn niet helemaal wordt afgebroken, kunnen kleine hoeveelheden ervan ook in de mest zitten.
Kortom: hoewel het lichaam efficiënt is in het afbreken van medicijnen, kunnen er dus sporen van pergolide of afbraakproducten ervan in de mest aanwezig zijn. Deze komen vervolgens in de bodem terecht waar ze invloed zouden kunnen hebben op het bodemleven.
De planten die in de bemeste grond groeien kunnen deze afbraakproducten of de werkzame stof opnemen, waarna ze in jouw lichaam terechtkomen. De kans dat ze vervolgens directe gezondheidsproblemen veroorzaken is klein. De langetermijneffecten van het consumeren van kleine hoeveelheden medicijnresten zijn echter niet goed bekend. Wat betreft pergolide, is daar zelfs helemaal niets over bekend.
Groenten met wortels die diep in de grond reiken, nemen meer van dit soort stoffen op. Denk hierbij aan wortelen, radijsjes en pastinaak.
Wil je het zekere voor het onzekere nemen en toch de mest gebruiken, doe dit dan pas na een periode van compostering van minimaal zes maanden tot een jaar. Of gebruik het gewoon niet; dan weet je het 100% zeker.
Echt alles weten over PPID?
Wil je nog veel meer toegankelijke, wetenschappelijk onderbouwde kennis, inzichten en adviezen over PPID in het algemeen en over behandelopties in het bijzonder? Lees dan ‘Het PPID-boek’.
-
Het PPID-boek€ 27,50
Ontgiften, ook wel drainage, detoxen, reinigen of ontslakken genoemd, is het verwijderen van afval- en gifstoffen uit het het lichaam van een paard. Hierbij ligt de focus voornamelijk op de lever.
Het idee dat je de lever kunt reinigen of ontgiften met bijvoorbeeld plantaardige supplementen, groene leem, chlorofyl of Schindlers mineralen, is voor een groot deel gebaseerd op marketingclaims en populaire gezondheidstrends, maar het ontbreekt aan wetenschappelijke consensus en bewijs om de gedane beweringen te ondersteunen.
Simpeler gezegd: er bestaat op dit moment gewoon nog geen ondubbelzinnig, overtuigend wetenschappelijk wetenschappelijk bewijs dat aantoont dat deze kuren of supplementen echt nuttig of effectief zijn. De lever is een orgaan dat gifstoffen uit het lichaam verwijdert en het heeft daar krachtige mechanismen voor die geen hulp van buitenaf nodig hebben.
De beste manier om je paard gifstoffen kwijt te laten raken is door te vertrouwen op een goed functionerende lever, nieren, urinewegstelsel en darmen. Door beweging, door vezelrijk voedsel dat weinig snelle suikers bevat aan de darmen aan te bieden en uiteraard door te zorgen dat er geen nieuwe gifstoffen bijkomen en de hoeveelheid afvalstoffen laag blijft.
Je bent dol op duidelijke antwoorden
Dat komt goed uit. Het ‘Antwoordenboek Hoefbevangenheid’ staat vol met glasheldere antwoorden op meer dan tweehonderd vragen over hoefbevangenheid en alles wat daar mee te maken heeft.
Magnesium verhoogt de gevoeligheid van de lichaamscellen voor insuline. Tenminste, daar gaan we van uit. Bij mensen en ratten is dat namelijk aangetoond, maar bij paarden nog niet. Er is zelfs een onderzoek dat laat zien dat het niet zo is. Toch is er zoveel anekdotisch bewijs dat het een goed idee is om je hoefbevangen paard magnesium te geven. Uiteraard is dit alleen zo als hij ook echt insulineresistent is.
Als EHBO-maatregel geef je magnesium ook als je de oorzaak van de hoefbevangenheid nog niet kent. Als later blijkt dat je paard niet insulineresistent is, dan is het geven van magnesium niet slecht voor het paard, tenzij hij nierproblemen heeft. Blijkt het om SIRS-gerelateerde of traumatische hoefbevangenheid te gaan, dan stop je er weer mee.
Wil je een uitgebreid antwoord op deze vraag?
Dit was het korte antwoord op de vraag. Het lange antwoord op deze en 200 andere vragen vind je in het ‘Antwoordenboek hoefbevangenheid’. Je kunt het hier direct bestellen.
Hoefbevangenheid en PPID kunnen ernstige vormen aannemen, zeker als ze lang duren en veel complicaties geven. Het lijden kan zo zwaar of uitzichtloos worden, dat je moet overwegen je grote vriend of vriendin te laten gaan.
Alleen jij als eigenaar draagt de verantwoordelijkheid voor die beslissing. Niemand kan je vertellen dat je het móet doen. Jij kent je paard het beste en je kunt zelfs de kleinste gedragsveranderingen opmerken.
Een dierenarts kan je helpen met objectief advies over de situatie van je paard en een eerlijke prognose. Hij kijkt hierbij naar de ernst van de aandoening en het succes van behandelingen en vergelijkt met talloze andere paarden die hij in zijn praktijk heeft gezien. Het welzijn van jouw paard staat voor de dierenarts altijd voorop bij zijn advies.
Neem de tijd om te alles te overwegen en aarzel niet om anderen om advies te vragen. Palliatieve (of: terminale) zorg kan een optie zijn als euthanasie nog een te grote stap is.
Wil je een uitgebreid antwoord op deze vraag?
Dit was het korte antwoord op de vraag. Het lange antwoord op deze en 200 andere vragen vind je in het ‘Antwoordenboek hoefbevangenheid’. Je kunt het hier direct bestellen.
De dierenarts zal de diagnose stellen, een behandelplan opstellen en advies geven over verbetering van leefomstandigheden voeding, huisvesting en beweging. Sommige dierenartsen doe dat laatste niet en verwijzen je door naar vakmensen die je daarbij kunnen helpen.
Anamnese
Eerst zal de dierenarts je allerlei vragen over ja paard stellen, om zo een beter beeld te krijgen van zijn toestand en inzicht in factoren die hebben bijgedragen aan het ontstaan van de hoefbevangenheid. Dit heet een anamnese.
Diagnose
De diagnose bestaat uit het beoordelen van de klinische verschijnselen (symptomen), zoals kreupelheid, warme hoeven, een versnelde pols en andere tekenen van pijn. De dierenarts kan röntgenfoto’s maken om de ernst van de aandoening en mogelijke schade aan de binnenkant van de hoef te beoordelen.
Bloedonderzoek
De dierenarts kan bloedonderzoek doen. Meestal is dit om hormoon- en suikerspiegels te meten. Zo wil hij of zij eventueel PPID of EMS/insulineresistentie vaststellen of uitsluiten. De stoffen die gemeten worden zijn ACTH, insuline, cortisol en glucose (suiker).
Onderliggende oorzaken
De dierenarts zal proberen de onderliggende oorzaak te vinden en te behandelen om herhaling te voorkomen en om de genezing sneller en beter te laten verlopen.
Medicijnen
De dierenarts kan o.a. medicijnen voorschrijven om de pijn te verlichten, ontstekingen aan te pakken, insuline- en bloedsuikerproblemen te verhelpen of bloedstollingsproblemen te voorkomen. In het boek ‘Hoefbevangenheid : begrijpen, genezen, voorkomen‘ kun je lezen of dat altijd een goed idee is.
Therapeutisch hoefbeslag
Vaak wordt er therapeutisch hoefbeslag aangeraden. Gelukkig bestaan er tegenwoordig zowel allerlei moderne alternatieven (hoefschoenen, kunststof plakbeslag), als een eeuwenoude oplossing: blote voeten.
Voedingsadvies
Ongeveer 90% van de gevallen van hoefbevangenheid worden veroorzaakt door EMS/insulinedysregulatie. Voedingsaanpassingen zijn voor bijna al deze paarden erg belangrijk. Een goede, moderne dierenarts zal je hier alles over vertellen of je doorverwijzen naar een voedingsdeskundige.
Je wilt meer weten
Hou je van dit soort uitgebreide en objectieve informatie over hoefbevangenheid? ‘Hoefbevangenheid : begrijpen, genezen, voorkomen’ staat er vol mee! 334 pagina’s met toegankelijke, wetenschappelijk onderbouwde kennis, inzichten en adviezen die jou en je paard gaan helpen.
Een graasmasker is een soort muilkorf die aan het halster wordt bevestigd. Het kan helpen voorkomen dat je paard het gras tot aan de wortel afgraast. Dit is gunstig omdat het onderste deel van de grasstengel rijk is aan snelle suikers.
Het eettempo gaat bij het gebruik van een graasmasker ook omlaag. Het voedsel wordt langzamer en gelijkmatiger in het spijsverteringskanaal opgenomen, waardoor de spijsvertering rustiger en efficiënter kan verlopen.
Hierdoor treden er minder schommelingen op in de bloedsuikerspiegel en worden er minder onverteerde suikers van de dunne darm naar de dikke darm getransporteerd, wat een risicofactor is voor SIRS-gerelateerde hoefbevangenheid.
Bovendien kan je paard door het dragen van een graasmasker langer op de weide blijven, wat hem de kans geeft om meer te bewegen. Dat is goed om af te vallen en het verhoogt de gevoeligheid voor insuline. Twee dingen die belangrijk zijn als je paard EMS heeft en insulineresistent is.
Wil je een uitgebreid antwoord op deze vraag?
Dit was het korte antwoord op de vraag. Het lange antwoord op deze en 200 andere vragen vind je in het ‘Antwoordenboek hoefbevangenheid’. Je kunt het hier direct bestellen.
- Hoefbevangenheid is een ziekte, dus bel de dierenarts.
- Haal je paard van het weiland af en zet hem in de paddock of rijbak.
- Zorg dat hij lekker kan liggen.
- Koel de hoeven en onderbenen.
- Zorg voor schoon drinkwater.
- Geef arm hooi, het liefst geweekt in warm water.
- Geef geen eten dat veel suiker bevat.
- Geef een liksteen.
- Geef magnesium.
- Bel een hoefverzorger of hoefsmid om de hoeven goed te bekappen.
- Maak noodzooltjes of gebruik hoefschoenen.
Wil je een uitgebreid antwoord op deze vraag?
Dit was het korte antwoord op de vraag. Het lange antwoord op deze en 200 andere vragen vind je in het ‘Antwoordenboek hoefbevangenheid’. Je kunt het hier direct bestellen.
Organische magnesiumverbindingen zoals magnesiumchelaat en magnesiumcitraat worden het beste door het paardenlichaam opgenomen. Het veelgebruikte anorganische magnesiumoxide wordt minder goed opgenomen, ongeveer vier keer slechter dan andere verbindingen. Het kan ook laxerend werken en bevat te veel ijzer.
Het is niet aan te raden om magnesiumsulfaat (epsomzout) te gebruiken, omdat het weinig magnesium bevat, moeilijk wordt opgenomen en darmirritatie kan veroorzaken.
Houd er rekening mee dat magnesiumaspartaat en magnesiumglutamaat neurotoxisch kunnen zijn en bij langdurig gebruik schade aan de hersenen en het zenuwstelsel kunnen veroorzaken.
Je wilt meer weten
Hou je van dit soort uitgebreide en objectieve informatie over hoefbevangenheid? ‘Hoefbevangenheid : begrijpen, genezen, voorkomen’ staat er vol mee! 334 pagina’s met toegankelijke, wetenschappelijk onderbouwde kennis, inzichten en adviezen die jou en je paard gaan helpen.
In wilgentakken zit salicine. Dit is dezelfde stof die in aspirine zit. Paardeneigenaren geven wilgentakken omdat het stollings- en ontstekingsremmend, koorts- en pijnverlagend werkt. Bovenop de nadelen die aspirine heeft, weet je bij wilgentakken niet hoeveel salicineer in zit en hoeveel ze ervan eten. Salicine is slecht voor de maag.
Vergeet ook niet dat stollingsproblemen bij 90% van de hoefbevangen paarden geen belangrijke rol spelen. Je kunt wilgentakken wel geven, maar verwacht er geen wonderen van. Houd in de gaten hoeveel je paard ervan eet en geef het niet als je paard een hoefbeenkanteling of zinker heeft. De stollingsremmende werking van salicine geeft dan mogelijk bloeduitstortingen in de zool.
Wil je een uitgebreid antwoord op deze vraag?
Dit was het korte antwoord op de vraag. Het lange antwoord op deze en 200 andere vragen vind je in het ‘Antwoordenboek hoefbevangenheid’. Je kunt het hier direct bestellen.
5. Voeding: wat is de beste voeding voor mijn hoefbevangen paard? (4)
Ja, vitamine E kan een nuttig supplement zijn. Een vitamine E-tekort kan bij een hoefbevangen paard optreden als gevolg van de ontsteking in de lamellen. Vitamine E helpt bij de afvoer van afvalstoffen en draagt ook bij aan vochtregulatie van de hoefwand. Het is ook een sterke een antioxidant.
De werking van vitamine E is optimaal als er ook voldoende selenium beschikbaar is. De absorptie van vitamine E kan worden verbeterd door vet toe te voegen aan het rantsoen van een paard. Het vet bindt zich aan de vitamine E en helpt het door de darmwand en in de bloedbaan te komen.
In gras zit meestal voldoende vitamine E. In hooi, zeker als het ouder wordt, loopt de hoeveelheid snel terug. Inkuilen en de aanwezigheid van schimmels in hooi verlagen de hoeveelheid vitamine E eveneens.
Wanneer paarden geen toegang hebben tot gras, kan het geven van ongeveer 270 mg natuurlijke vitamine E (d-alpha-tocopherol) per 100 kg lichaamsgewicht gunstig zijn.
(foto: Robin Jonathan Deutsch)
Je bent dol op duidelijke antwoorden
Dat komt goed uit. Het ‘Antwoordenboek Hoefbevangenheid‘ staat vol met glasheldere antwoorden op meer dan tweehonderd vragen over hoefbevangenheid en alles wat daar mee te maken heeft.
Sommige mensen geven oud hooi omdat ze denken dat hier minder suikers in zitten. Dit is niet zo. Oud hooi bevat alleen minder vitaminen en meer stof. Oud hooi is dus geen alternatief voor arm hooi of geweekt hooi.
Magnesium verhoogt de gevoeligheid van de lichaamscellen voor insuline. Tenminste, daar gaan we van uit. Bij mensen en ratten is dat namelijk aangetoond, maar bij paarden nog niet. Er is zelfs een onderzoek dat laat zien dat het niet zo is. Toch is er zoveel anekdotisch bewijs dat het een goed idee is om je hoefbevangen paard magnesium te geven. Uiteraard is dit alleen zo als hij ook echt insulineresistent is.
Als EHBO-maatregel geef je magnesium ook als je de oorzaak van de hoefbevangenheid nog niet kent. Als later blijkt dat je paard niet insulineresistent is, dan is het geven van magnesium niet slecht voor het paard, tenzij hij nierproblemen heeft. Blijkt het om SIRS-gerelateerde of traumatische hoefbevangenheid te gaan, dan stop je er weer mee.
Wil je een uitgebreid antwoord op deze vraag?
Dit was het korte antwoord op de vraag. Het lange antwoord op deze en 200 andere vragen vind je in het ‘Antwoordenboek hoefbevangenheid’. Je kunt het hier direct bestellen.
Een graasmasker is een soort muilkorf die aan het halster wordt bevestigd. Het kan helpen voorkomen dat je paard het gras tot aan de wortel afgraast. Dit is gunstig omdat het onderste deel van de grasstengel rijk is aan snelle suikers.
Het eettempo gaat bij het gebruik van een graasmasker ook omlaag. Het voedsel wordt langzamer en gelijkmatiger in het spijsverteringskanaal opgenomen, waardoor de spijsvertering rustiger en efficiënter kan verlopen.
Hierdoor treden er minder schommelingen op in de bloedsuikerspiegel en worden er minder onverteerde suikers van de dunne darm naar de dikke darm getransporteerd, wat een risicofactor is voor SIRS-gerelateerde hoefbevangenheid.
Bovendien kan je paard door het dragen van een graasmasker langer op de weide blijven, wat hem de kans geeft om meer te bewegen. Dat is goed om af te vallen en het verhoogt de gevoeligheid voor insuline. Twee dingen die belangrijk zijn als je paard EMS heeft en insulineresistent is.
Wil je een uitgebreid antwoord op deze vraag?
Dit was het korte antwoord op de vraag. Het lange antwoord op deze en 200 andere vragen vind je in het ‘Antwoordenboek hoefbevangenheid’. Je kunt het hier direct bestellen.
8. PPID: de ziekte die we vroeger 'Cushing' noemden (1)
Pergolide wordt in de lever afgebroken (gemetaboliseerd) en de afbraakproducten (metabolieten) worden voornamelijk via de urine uitgescheiden. Een klein deel van de metabolieten kan in de darmen terechtkomen en dus in de mest. Als het medicijn niet helemaal wordt afgebroken, kunnen kleine hoeveelheden ervan ook in de mest zitten.
Kortom: hoewel het lichaam efficiënt is in het afbreken van medicijnen, kunnen er dus sporen van pergolide of afbraakproducten ervan in de mest aanwezig zijn. Deze komen vervolgens in de bodem terecht waar ze invloed zouden kunnen hebben op het bodemleven.
De planten die in de bemeste grond groeien kunnen deze afbraakproducten of de werkzame stof opnemen, waarna ze in jouw lichaam terechtkomen. De kans dat ze vervolgens directe gezondheidsproblemen veroorzaken is klein. De langetermijneffecten van het consumeren van kleine hoeveelheden medicijnresten zijn echter niet goed bekend. Wat betreft pergolide, is daar zelfs helemaal niets over bekend.
Groenten met wortels die diep in de grond reiken, nemen meer van dit soort stoffen op. Denk hierbij aan wortelen, radijsjes en pastinaak.
Wil je het zekere voor het onzekere nemen en toch de mest gebruiken, doe dit dan pas na een periode van compostering van minimaal zes maanden tot een jaar. Of gebruik het gewoon niet; dan weet je het 100% zeker.
Echt alles weten over PPID?
Wil je nog veel meer toegankelijke, wetenschappelijk onderbouwde kennis, inzichten en adviezen over PPID in het algemeen en over behandelopties in het bijzonder? Lees dan ‘Het PPID-boek’.
- Het PPID-boek€ 27,50
9. Supplementen: hoe kan ik mijn paard ondersteunen? (5)
Ja, vitamine E kan een nuttig supplement zijn. Een vitamine E-tekort kan bij een hoefbevangen paard optreden als gevolg van de ontsteking in de lamellen. Vitamine E helpt bij de afvoer van afvalstoffen en draagt ook bij aan vochtregulatie van de hoefwand. Het is ook een sterke een antioxidant.
De werking van vitamine E is optimaal als er ook voldoende selenium beschikbaar is. De absorptie van vitamine E kan worden verbeterd door vet toe te voegen aan het rantsoen van een paard. Het vet bindt zich aan de vitamine E en helpt het door de darmwand en in de bloedbaan te komen.
In gras zit meestal voldoende vitamine E. In hooi, zeker als het ouder wordt, loopt de hoeveelheid snel terug. Inkuilen en de aanwezigheid van schimmels in hooi verlagen de hoeveelheid vitamine E eveneens.
Wanneer paarden geen toegang hebben tot gras, kan het geven van ongeveer 270 mg natuurlijke vitamine E (d-alpha-tocopherol) per 100 kg lichaamsgewicht gunstig zijn.
(foto: Robin Jonathan Deutsch)
Je bent dol op duidelijke antwoorden
Dat komt goed uit. Het ‘Antwoordenboek Hoefbevangenheid‘ staat vol met glasheldere antwoorden op meer dan tweehonderd vragen over hoefbevangenheid en alles wat daar mee te maken heeft.
Er zijn onderzoeken die de relatie tussen appelazijn en bloedsuiker hebben bekeken. Deze onderzoeken zijn gedaan bij te kleine groepjes paarden en de uitkomsten zijn erg verschillend. Uit een onderzoek bij ratten bleek dat appelazijn het gemiddelde suikergehalte van het bloed verlaagt, maar ratten zijn geen paarden [1].
Andere onderzoeken waren gericht op het verlagen van de bloedsuikerspiegel na de maaltijd. Aan deze onderzoeksresultaten hebben we weinig, want paarden moeten geen maaltijden eten. Bovendien verhoogt azijn de zuurgraad van de darmen met verzuring als resultaat. Dit willen we juist vermijden.
Verder tast appelazijn het tandglazuur aan kan het bij langdurig gebruik leiden tot een kaliumtekort. Gebruik de appelazijn dus voor het op smaak brengen van je salade, maar voer het niet aan je paard.
Je bent dol op duidelijke antwoorden
Dat komt goed uit. Het ‘Antwoordenboek Hoefbevangenheid’ staat vol met glasheldere antwoorden op meer dan tweehonderd vragen over hoefbevangenheid en alles wat daar mee te maken heeft.
Duivelsklauw (Harpagophytum procumbens) heeft pijnstillende, ontstekingsremmende en stollingsremmende eigenschappen en wordt daarom door veel mensen gebruikt als natuurlijk alternatief voor medicijnen bij de behandeling van hoefbevangenheid.
Insuline-achtige werking
Sommige onderzoeken laten zien dat duivelsklauw insuline-achtige effecten heeft bij ratten, wat betekent dat het de bloedsuikerspiegel bij de proefdieren verbeterde [1]. Het is nog niet aangetoond dat dit bij paarden met EMS/insulinedysregulatie ook het geval is.
Anti-oxidant
Omdat duivelsklauw ook stoffen bevat die een anti-oxidantwerking hebben, schrijven sommige fytotherapeuten het ook voor bij PPID [2]. Antioxidanten helpen vrije radicalen in het lichaam te neutraliseren. Dit zijn moleculen die schade kunnen veroorzaken aan cellen en weefsels.
Dosering duivelsklauw
Het is belangrijk om de dosering goed te hebben bij het gebruik van duivelsklauw als remedie bij paarden. Te veel of te weinig kan invloed hebben op de effectiviteit ervan. De juiste dosering van duivelsklauw kan variëren op basis van verschillende factoren, waaronder het gewicht van het paard, de ernst van de aandoening en de vorm waarin je het gebruikt (plant, poedervorm, vloeibaar). Het is daarom belangrijk om de voorschriften van de fabrikant op het productetiket te volgen, omdat deze specifieke instructies geeft voor het betreffende supplement. Of vraag advies aan een fytotherapeut.
Hoe snel werkt het?
Harpagoside -de belangrijkste werkzame stof- is al 30 minuten na toediening aantoonbaar in het bloed van het paard. De hoogste concentratie in het bloedplasma wordt na een uur bereikt. Dit betekent dat duivelsklauw relatief snel in de bloedbaan wordt opgenomen en effect kan hebben.
Nadelen duivelsklauw
Pijnstillende remedies maskeren de ontstekingspijn waardoor een paard meer of anders beweegt dan goed voor hem is. Hierdoor kan overbelasting optreden. De verbinding tussen de hoefwand en de weefsels binnenin de hoef is al aangetast bij hoefbevangenheid en zal door verder overbelasting, vooral in combinatie met een slechte bekapping of hoefbeslag, verder beschadigen.
Bijwerkingen
Behandeling van paarden met duivelsklauwextract veroorzaakt geen klinisch waarneembare bijwerkingen [3]. Maar geef geen duivelsklauw aan drachtige merries. Het heeft een vruchtafdrijvende werking. Paarden met maagzweren mogen ook niet behandeld worden met duivelsklauw. Het verhoogt namelijk de maagzuurproductie, waardoor maagzweren erger kunnen wodren.
Je wilt meer weten
Hou je van dit soort uitgebreide en objectieve informatie over hoefbevangenheid? ‘Hoefbevangenheid : begrijpen, genezen, voorkomen’ staat er vol mee! 334 pagina’s met toegankelijke, wetenschappelijk onderbouwde kennis, inzichten en adviezen die jou en je paard gaan helpen.
Magnesium verhoogt de gevoeligheid van de lichaamscellen voor insuline. Tenminste, daar gaan we van uit. Bij mensen en ratten is dat namelijk aangetoond, maar bij paarden nog niet. Er is zelfs een onderzoek dat laat zien dat het niet zo is. Toch is er zoveel anekdotisch bewijs dat het een goed idee is om je hoefbevangen paard magnesium te geven. Uiteraard is dit alleen zo als hij ook echt insulineresistent is.
Als EHBO-maatregel geef je magnesium ook als je de oorzaak van de hoefbevangenheid nog niet kent. Als later blijkt dat je paard niet insulineresistent is, dan is het geven van magnesium niet slecht voor het paard, tenzij hij nierproblemen heeft. Blijkt het om SIRS-gerelateerde of traumatische hoefbevangenheid te gaan, dan stop je er weer mee.
Wil je een uitgebreid antwoord op deze vraag?
Dit was het korte antwoord op de vraag. Het lange antwoord op deze en 200 andere vragen vind je in het ‘Antwoordenboek hoefbevangenheid’. Je kunt het hier direct bestellen.
Organische magnesiumverbindingen zoals magnesiumchelaat en magnesiumcitraat worden het beste door het paardenlichaam opgenomen. Het veelgebruikte anorganische magnesiumoxide wordt minder goed opgenomen, ongeveer vier keer slechter dan andere verbindingen. Het kan ook laxerend werken en bevat te veel ijzer.
Het is niet aan te raden om magnesiumsulfaat (epsomzout) te gebruiken, omdat het weinig magnesium bevat, moeilijk wordt opgenomen en darmirritatie kan veroorzaken.
Houd er rekening mee dat magnesiumaspartaat en magnesiumglutamaat neurotoxisch kunnen zijn en bij langdurig gebruik schade aan de hersenen en het zenuwstelsel kunnen veroorzaken.
Je wilt meer weten
Hou je van dit soort uitgebreide en objectieve informatie over hoefbevangenheid? ‘Hoefbevangenheid : begrijpen, genezen, voorkomen’ staat er vol mee! 334 pagina’s met toegankelijke, wetenschappelijk onderbouwde kennis, inzichten en adviezen die jou en je paard gaan helpen.
Maar nu wil je echt alles weten over hoefbevangenheid of PPID
Dat komt goed uit. Lees de artikelen op deze site of bestel een van deze boeken. Ze gaan jou en je paard, pony of ezel enorm helpen.
3. Diagnose: hoe wordt hoefbevangenheid vastgesteld? (1)
De dierenarts zal de diagnose stellen, een behandelplan opstellen en advies geven over verbetering van leefomstandigheden voeding, huisvesting en beweging. Sommige dierenartsen doe dat laatste niet en verwijzen je door naar vakmensen die je daarbij kunnen helpen.
Anamnese
Eerst zal de dierenarts je allerlei vragen over ja paard stellen, om zo een beter beeld te krijgen van zijn toestand en inzicht in factoren die hebben bijgedragen aan het ontstaan van de hoefbevangenheid. Dit heet een anamnese.
Diagnose
De diagnose bestaat uit het beoordelen van de klinische verschijnselen (symptomen), zoals kreupelheid, warme hoeven, een versnelde pols en andere tekenen van pijn. De dierenarts kan röntgenfoto’s maken om de ernst van de aandoening en mogelijke schade aan de binnenkant van de hoef te beoordelen.
Bloedonderzoek
De dierenarts kan bloedonderzoek doen. Meestal is dit om hormoon- en suikerspiegels te meten. Zo wil hij of zij eventueel PPID of EMS/insulineresistentie vaststellen of uitsluiten. De stoffen die gemeten worden zijn ACTH, insuline, cortisol en glucose (suiker).
Onderliggende oorzaken
De dierenarts zal proberen de onderliggende oorzaak te vinden en te behandelen om herhaling te voorkomen en om de genezing sneller en beter te laten verlopen.
Medicijnen
De dierenarts kan o.a. medicijnen voorschrijven om de pijn te verlichten, ontstekingen aan te pakken, insuline- en bloedsuikerproblemen te verhelpen of bloedstollingsproblemen te voorkomen. In het boek ‘Hoefbevangenheid : begrijpen, genezen, voorkomen‘ kun je lezen of dat altijd een goed idee is.
Therapeutisch hoefbeslag
Vaak wordt er therapeutisch hoefbeslag aangeraden. Gelukkig bestaan er tegenwoordig zowel allerlei moderne alternatieven (hoefschoenen, kunststof plakbeslag), als een eeuwenoude oplossing: blote voeten.
Voedingsadvies
Ongeveer 90% van de gevallen van hoefbevangenheid worden veroorzaakt door EMS/insulinedysregulatie. Voedingsaanpassingen zijn voor bijna al deze paarden erg belangrijk. Een goede, moderne dierenarts zal je hier alles over vertellen of je doorverwijzen naar een voedingsdeskundige.
Je wilt meer weten
Hou je van dit soort uitgebreide en objectieve informatie over hoefbevangenheid? ‘Hoefbevangenheid : begrijpen, genezen, voorkomen’ staat er vol mee! 334 pagina’s met toegankelijke, wetenschappelijk onderbouwde kennis, inzichten en adviezen die jou en je paard gaan helpen.
4. Behandeling: wat te doen bij hoefbevangenheid? (16)
Ja, vitamine E kan een nuttig supplement zijn. Een vitamine E-tekort kan bij een hoefbevangen paard optreden als gevolg van de ontsteking in de lamellen. Vitamine E helpt bij de afvoer van afvalstoffen en draagt ook bij aan vochtregulatie van de hoefwand. Het is ook een sterke een antioxidant.
De werking van vitamine E is optimaal als er ook voldoende selenium beschikbaar is. De absorptie van vitamine E kan worden verbeterd door vet toe te voegen aan het rantsoen van een paard. Het vet bindt zich aan de vitamine E en helpt het door de darmwand en in de bloedbaan te komen.
In gras zit meestal voldoende vitamine E. In hooi, zeker als het ouder wordt, loopt de hoeveelheid snel terug. Inkuilen en de aanwezigheid van schimmels in hooi verlagen de hoeveelheid vitamine E eveneens.
Wanneer paarden geen toegang hebben tot gras, kan het geven van ongeveer 270 mg natuurlijke vitamine E (d-alpha-tocopherol) per 100 kg lichaamsgewicht gunstig zijn.
(foto: Robin Jonathan Deutsch)
Je bent dol op duidelijke antwoorden
Dat komt goed uit. Het ‘Antwoordenboek Hoefbevangenheid‘ staat vol met glasheldere antwoorden op meer dan tweehonderd vragen over hoefbevangenheid en alles wat daar mee te maken heeft.
Er zijn onderzoeken die de relatie tussen appelazijn en bloedsuiker hebben bekeken. Deze onderzoeken zijn gedaan bij te kleine groepjes paarden en de uitkomsten zijn erg verschillend. Uit een onderzoek bij ratten bleek dat appelazijn het gemiddelde suikergehalte van het bloed verlaagt, maar ratten zijn geen paarden [1].
Andere onderzoeken waren gericht op het verlagen van de bloedsuikerspiegel na de maaltijd. Aan deze onderzoeksresultaten hebben we weinig, want paarden moeten geen maaltijden eten. Bovendien verhoogt azijn de zuurgraad van de darmen met verzuring als resultaat. Dit willen we juist vermijden.
Verder tast appelazijn het tandglazuur aan kan het bij langdurig gebruik leiden tot een kaliumtekort. Gebruik de appelazijn dus voor het op smaak brengen van je salade, maar voer het niet aan je paard.
Je bent dol op duidelijke antwoorden
Dat komt goed uit. Het ‘Antwoordenboek Hoefbevangenheid’ staat vol met glasheldere antwoorden op meer dan tweehonderd vragen over hoefbevangenheid en alles wat daar mee te maken heeft.
Sommige mensen geven oud hooi omdat ze denken dat hier minder suikers in zitten. Dit is niet zo. Oud hooi bevat alleen minder vitaminen en meer stof. Oud hooi is dus geen alternatief voor arm hooi of geweekt hooi.
Duivelsklauw (Harpagophytum procumbens) heeft pijnstillende, ontstekingsremmende en stollingsremmende eigenschappen en wordt daarom door veel mensen gebruikt als natuurlijk alternatief voor medicijnen bij de behandeling van hoefbevangenheid.
Insuline-achtige werking
Sommige onderzoeken laten zien dat duivelsklauw insuline-achtige effecten heeft bij ratten, wat betekent dat het de bloedsuikerspiegel bij de proefdieren verbeterde [1]. Het is nog niet aangetoond dat dit bij paarden met EMS/insulinedysregulatie ook het geval is.
Anti-oxidant
Omdat duivelsklauw ook stoffen bevat die een anti-oxidantwerking hebben, schrijven sommige fytotherapeuten het ook voor bij PPID [2]. Antioxidanten helpen vrije radicalen in het lichaam te neutraliseren. Dit zijn moleculen die schade kunnen veroorzaken aan cellen en weefsels.
Dosering duivelsklauw
Het is belangrijk om de dosering goed te hebben bij het gebruik van duivelsklauw als remedie bij paarden. Te veel of te weinig kan invloed hebben op de effectiviteit ervan. De juiste dosering van duivelsklauw kan variëren op basis van verschillende factoren, waaronder het gewicht van het paard, de ernst van de aandoening en de vorm waarin je het gebruikt (plant, poedervorm, vloeibaar). Het is daarom belangrijk om de voorschriften van de fabrikant op het productetiket te volgen, omdat deze specifieke instructies geeft voor het betreffende supplement. Of vraag advies aan een fytotherapeut.
Hoe snel werkt het?
Harpagoside -de belangrijkste werkzame stof- is al 30 minuten na toediening aantoonbaar in het bloed van het paard. De hoogste concentratie in het bloedplasma wordt na een uur bereikt. Dit betekent dat duivelsklauw relatief snel in de bloedbaan wordt opgenomen en effect kan hebben.
Nadelen duivelsklauw
Pijnstillende remedies maskeren de ontstekingspijn waardoor een paard meer of anders beweegt dan goed voor hem is. Hierdoor kan overbelasting optreden. De verbinding tussen de hoefwand en de weefsels binnenin de hoef is al aangetast bij hoefbevangenheid en zal door verder overbelasting, vooral in combinatie met een slechte bekapping of hoefbeslag, verder beschadigen.
Bijwerkingen
Behandeling van paarden met duivelsklauwextract veroorzaakt geen klinisch waarneembare bijwerkingen [3]. Maar geef geen duivelsklauw aan drachtige merries. Het heeft een vruchtafdrijvende werking. Paarden met maagzweren mogen ook niet behandeld worden met duivelsklauw. Het verhoogt namelijk de maagzuurproductie, waardoor maagzweren erger kunnen wodren.
Je wilt meer weten
Hou je van dit soort uitgebreide en objectieve informatie over hoefbevangenheid? ‘Hoefbevangenheid : begrijpen, genezen, voorkomen’ staat er vol mee! 334 pagina’s met toegankelijke, wetenschappelijk onderbouwde kennis, inzichten en adviezen die jou en je paard gaan helpen.
Dierenartsen gebruiken meestal deze regel: een hoefbeenkanteling van minder dan 5,5 graden is hoopgevend, maar meer dan 11,5 graden is slecht nieuws. Gelukkig zijn er vaak uitzonderingen, afhankelijk van de behandeling die je kiest en hoe snel je erbij bent.
Een paard met 5 graden hoefbeenkanteling dat therapeutisch hoefbeslag en sterke pijnstillers krijgt, zonder aanpassingen in voeding, huisvesting en beweging, heeft meestal een slechter vooruitzicht dan een paard met een twee keer zo grote kanteling dat goed wordt bekapt, hoefschoenen draagt en waarbij leefomstandigheden wel direct worden aangepast.
Een goede bekapping door een vakman met ervaring met hoefbevangenheid is onmisbaar voor herstel. De gezond aangroeiende hoefwand kan het hoefbeen weer in zijn oude, normale positie brengen, maar alleen onder de juiste omstandigheden en behandeling.
Zodra dit voor elkaar is, zal je paard klinisch niet meer te onderscheiden zijn van een paard dat nooit bevangen is geweest. Binnenin de hoef zal er wel blijvende schade aan bepaalde cellen zijn, maar daar zal je paard niet direct last van hebben.
En bij een zinker of zoolperforatie dan?
Ook deze problemen zijn op te lossen, al zal het een moeizaam, pijnlijk, langdurig en soms duur proces zijn. De kans op herstel is helaas ook veel kleiner dan bij een ‘simpele’ kanteling. Vooral een zoolperforatie is een ernstige complicatie die gespecialiseerde zorg nodig heeft.
Wil je een uitgebreid antwoord op deze vraag?
Dit was het korte antwoord op de vraag. Het lange antwoord op deze en 200 andere vragen vind je in het ‘Antwoordenboek hoefbevangenheid’. Je kunt het hier direct bestellen.
Ja, dat kan zeker, maar dat zal niet voor elk paard altijd mogelijk zijn. Het allerbelangrijkste is dat je de oorzaak of oorzaken zo snel mogelijk vindt en zo goed mogelijk bestrijdt. Anders is het dweilen met de kraan open. Je hebt hiervoor de hulp nodig van je dierenarts. Hoefbevangenheid is namelijk een complexe ziekte. Hoe eerder je ingrijpt, hoe groter de kans op volledige genezing.
Maar zelf kun je ook al heel veel doen. Geef je paard zo natuurlijk mogelijk te eten en geef hem, zodra de pijn van de bevangenheid behapbaar is, voorzichtig beweging. Doe dit laatste alleen op goed bekapte hoeven en met zachte ondersteuning van hoefschoenen.
Helaas is het soms niet mogelijk om de oorzaak helemaal weg te nemen. Sommige ziektes, zoals PPID, zijn ongeneeslijk en onomkeerbaar. Toch kun je dan nog veel bereiken door te zorgen dat het niet erger wordt.
Sommige paarden hebben ook zó veel schade aan het hoefbeen dat ze altijd in meer of mindere mate bevangen zullen zijn. Maar ook dan kun je gelukkig nog zorgen voor optimale leefomstandigheden om het zo draaglijk mogelijk te maken voor je paard, pony of ezel.
Je wilt meer weten
Wil je alles weten over de behandeling van hoefbevangenheid? Dat komt goed uit. In ‘Hoefbevangenheid : begrijpen, genezen, voorkomen’ wordt het in detail uitgelegd met toegankelijke, wetenschappelijk onderbouwde kennis, inzichten en adviezen die jou en je paard gaan helpen.
Er is nog nooit een paard dood gegaan aan hoefbevangenheid zelf. De ziekte en de complicaties kunnen wel zo ernstig worden, dat het niet meer ethisch verantwoord is om een paard langer in leven te laten.
Vooral als het hoefbeen door de zool breekt (zoolperforatie) en infecties of zelfs bloedvergiftiging (sepsis) veroozaken, komt dat moment erg dichtbij of wordt zelfs onafwendbaar. Hetzelfde geldt voor een ontschoening, waarbij de hele hoefcapsule loskomt van de binnenkant van de hoef. Deze ernstige complicaties zijn soms wel te behandelen en te genezen, maar daar is wel een zeer kundig team van professionals voor nodig. Het kost ook veel tijd, geld en zorgen.
Je bent dol op duidelijke antwoorden
Dat komt goed uit. Het ‘Antwoordenboek Hoefbevangenheid’ staat vol met glasheldere antwoorden op meer dan tweehonderd vragen over hoefbevangenheid en alles wat daar mee te maken heeft.
Pergolide wordt in de lever afgebroken (gemetaboliseerd) en de afbraakproducten (metabolieten) worden voornamelijk via de urine uitgescheiden. Een klein deel van de metabolieten kan in de darmen terechtkomen en dus in de mest. Als het medicijn niet helemaal wordt afgebroken, kunnen kleine hoeveelheden ervan ook in de mest zitten.
Kortom: hoewel het lichaam efficiënt is in het afbreken van medicijnen, kunnen er dus sporen van pergolide of afbraakproducten ervan in de mest aanwezig zijn. Deze komen vervolgens in de bodem terecht waar ze invloed zouden kunnen hebben op het bodemleven.
De planten die in de bemeste grond groeien kunnen deze afbraakproducten of de werkzame stof opnemen, waarna ze in jouw lichaam terechtkomen. De kans dat ze vervolgens directe gezondheidsproblemen veroorzaken is klein. De langetermijneffecten van het consumeren van kleine hoeveelheden medicijnresten zijn echter niet goed bekend. Wat betreft pergolide, is daar zelfs helemaal niets over bekend.
Groenten met wortels die diep in de grond reiken, nemen meer van dit soort stoffen op. Denk hierbij aan wortelen, radijsjes en pastinaak.
Wil je het zekere voor het onzekere nemen en toch de mest gebruiken, doe dit dan pas na een periode van compostering van minimaal zes maanden tot een jaar. Of gebruik het gewoon niet; dan weet je het 100% zeker.
Echt alles weten over PPID?
Wil je nog veel meer toegankelijke, wetenschappelijk onderbouwde kennis, inzichten en adviezen over PPID in het algemeen en over behandelopties in het bijzonder? Lees dan ‘Het PPID-boek’.
- Het PPID-boek€ 27,50
Ontgiften, ook wel drainage, detoxen, reinigen of ontslakken genoemd, is het verwijderen van afval- en gifstoffen uit het het lichaam van een paard. Hierbij ligt de focus voornamelijk op de lever.
Het idee dat je de lever kunt reinigen of ontgiften met bijvoorbeeld plantaardige supplementen, groene leem, chlorofyl of Schindlers mineralen, is voor een groot deel gebaseerd op marketingclaims en populaire gezondheidstrends, maar het ontbreekt aan wetenschappelijke consensus en bewijs om de gedane beweringen te ondersteunen.
Simpeler gezegd: er bestaat op dit moment gewoon nog geen ondubbelzinnig, overtuigend wetenschappelijk wetenschappelijk bewijs dat aantoont dat deze kuren of supplementen echt nuttig of effectief zijn. De lever is een orgaan dat gifstoffen uit het lichaam verwijdert en het heeft daar krachtige mechanismen voor die geen hulp van buitenaf nodig hebben.
De beste manier om je paard gifstoffen kwijt te laten raken is door te vertrouwen op een goed functionerende lever, nieren, urinewegstelsel en darmen. Door beweging, door vezelrijk voedsel dat weinig snelle suikers bevat aan de darmen aan te bieden en uiteraard door te zorgen dat er geen nieuwe gifstoffen bijkomen en de hoeveelheid afvalstoffen laag blijft.
Je bent dol op duidelijke antwoorden
Dat komt goed uit. Het ‘Antwoordenboek Hoefbevangenheid’ staat vol met glasheldere antwoorden op meer dan tweehonderd vragen over hoefbevangenheid en alles wat daar mee te maken heeft.
Magnesium verhoogt de gevoeligheid van de lichaamscellen voor insuline. Tenminste, daar gaan we van uit. Bij mensen en ratten is dat namelijk aangetoond, maar bij paarden nog niet. Er is zelfs een onderzoek dat laat zien dat het niet zo is. Toch is er zoveel anekdotisch bewijs dat het een goed idee is om je hoefbevangen paard magnesium te geven. Uiteraard is dit alleen zo als hij ook echt insulineresistent is.
Als EHBO-maatregel geef je magnesium ook als je de oorzaak van de hoefbevangenheid nog niet kent. Als later blijkt dat je paard niet insulineresistent is, dan is het geven van magnesium niet slecht voor het paard, tenzij hij nierproblemen heeft. Blijkt het om SIRS-gerelateerde of traumatische hoefbevangenheid te gaan, dan stop je er weer mee.
Wil je een uitgebreid antwoord op deze vraag?
Dit was het korte antwoord op de vraag. Het lange antwoord op deze en 200 andere vragen vind je in het ‘Antwoordenboek hoefbevangenheid’. Je kunt het hier direct bestellen.
Hoefbevangenheid en PPID kunnen ernstige vormen aannemen, zeker als ze lang duren en veel complicaties geven. Het lijden kan zo zwaar of uitzichtloos worden, dat je moet overwegen je grote vriend of vriendin te laten gaan.
Alleen jij als eigenaar draagt de verantwoordelijkheid voor die beslissing. Niemand kan je vertellen dat je het móet doen. Jij kent je paard het beste en je kunt zelfs de kleinste gedragsveranderingen opmerken.
Een dierenarts kan je helpen met objectief advies over de situatie van je paard en een eerlijke prognose. Hij kijkt hierbij naar de ernst van de aandoening en het succes van behandelingen en vergelijkt met talloze andere paarden die hij in zijn praktijk heeft gezien. Het welzijn van jouw paard staat voor de dierenarts altijd voorop bij zijn advies.
Neem de tijd om te alles te overwegen en aarzel niet om anderen om advies te vragen. Palliatieve (of: terminale) zorg kan een optie zijn als euthanasie nog een te grote stap is.
Wil je een uitgebreid antwoord op deze vraag?
Dit was het korte antwoord op de vraag. Het lange antwoord op deze en 200 andere vragen vind je in het ‘Antwoordenboek hoefbevangenheid’. Je kunt het hier direct bestellen.
De dierenarts zal de diagnose stellen, een behandelplan opstellen en advies geven over verbetering van leefomstandigheden voeding, huisvesting en beweging. Sommige dierenartsen doe dat laatste niet en verwijzen je door naar vakmensen die je daarbij kunnen helpen.
Anamnese
Eerst zal de dierenarts je allerlei vragen over ja paard stellen, om zo een beter beeld te krijgen van zijn toestand en inzicht in factoren die hebben bijgedragen aan het ontstaan van de hoefbevangenheid. Dit heet een anamnese.
Diagnose
De diagnose bestaat uit het beoordelen van de klinische verschijnselen (symptomen), zoals kreupelheid, warme hoeven, een versnelde pols en andere tekenen van pijn. De dierenarts kan röntgenfoto’s maken om de ernst van de aandoening en mogelijke schade aan de binnenkant van de hoef te beoordelen.
Bloedonderzoek
De dierenarts kan bloedonderzoek doen. Meestal is dit om hormoon- en suikerspiegels te meten. Zo wil hij of zij eventueel PPID of EMS/insulineresistentie vaststellen of uitsluiten. De stoffen die gemeten worden zijn ACTH, insuline, cortisol en glucose (suiker).
Onderliggende oorzaken
De dierenarts zal proberen de onderliggende oorzaak te vinden en te behandelen om herhaling te voorkomen en om de genezing sneller en beter te laten verlopen.
Medicijnen
De dierenarts kan o.a. medicijnen voorschrijven om de pijn te verlichten, ontstekingen aan te pakken, insuline- en bloedsuikerproblemen te verhelpen of bloedstollingsproblemen te voorkomen. In het boek ‘Hoefbevangenheid : begrijpen, genezen, voorkomen‘ kun je lezen of dat altijd een goed idee is.
Therapeutisch hoefbeslag
Vaak wordt er therapeutisch hoefbeslag aangeraden. Gelukkig bestaan er tegenwoordig zowel allerlei moderne alternatieven (hoefschoenen, kunststof plakbeslag), als een eeuwenoude oplossing: blote voeten.
Voedingsadvies
Ongeveer 90% van de gevallen van hoefbevangenheid worden veroorzaakt door EMS/insulinedysregulatie. Voedingsaanpassingen zijn voor bijna al deze paarden erg belangrijk. Een goede, moderne dierenarts zal je hier alles over vertellen of je doorverwijzen naar een voedingsdeskundige.
Je wilt meer weten
Hou je van dit soort uitgebreide en objectieve informatie over hoefbevangenheid? ‘Hoefbevangenheid : begrijpen, genezen, voorkomen’ staat er vol mee! 334 pagina’s met toegankelijke, wetenschappelijk onderbouwde kennis, inzichten en adviezen die jou en je paard gaan helpen.
Een graasmasker is een soort muilkorf die aan het halster wordt bevestigd. Het kan helpen voorkomen dat je paard het gras tot aan de wortel afgraast. Dit is gunstig omdat het onderste deel van de grasstengel rijk is aan snelle suikers.
Het eettempo gaat bij het gebruik van een graasmasker ook omlaag. Het voedsel wordt langzamer en gelijkmatiger in het spijsverteringskanaal opgenomen, waardoor de spijsvertering rustiger en efficiënter kan verlopen.
Hierdoor treden er minder schommelingen op in de bloedsuikerspiegel en worden er minder onverteerde suikers van de dunne darm naar de dikke darm getransporteerd, wat een risicofactor is voor SIRS-gerelateerde hoefbevangenheid.
Bovendien kan je paard door het dragen van een graasmasker langer op de weide blijven, wat hem de kans geeft om meer te bewegen. Dat is goed om af te vallen en het verhoogt de gevoeligheid voor insuline. Twee dingen die belangrijk zijn als je paard EMS heeft en insulineresistent is.
Wil je een uitgebreid antwoord op deze vraag?
Dit was het korte antwoord op de vraag. Het lange antwoord op deze en 200 andere vragen vind je in het ‘Antwoordenboek hoefbevangenheid’. Je kunt het hier direct bestellen.
- Hoefbevangenheid is een ziekte, dus bel de dierenarts.
- Haal je paard van het weiland af en zet hem in de paddock of rijbak.
- Zorg dat hij lekker kan liggen.
- Koel de hoeven en onderbenen.
- Zorg voor schoon drinkwater.
- Geef arm hooi, het liefst geweekt in warm water.
- Geef geen eten dat veel suiker bevat.
- Geef een liksteen.
- Geef magnesium.
- Bel een hoefverzorger of hoefsmid om de hoeven goed te bekappen.
- Maak noodzooltjes of gebruik hoefschoenen.
Wil je een uitgebreid antwoord op deze vraag?
Dit was het korte antwoord op de vraag. Het lange antwoord op deze en 200 andere vragen vind je in het ‘Antwoordenboek hoefbevangenheid’. Je kunt het hier direct bestellen.
Organische magnesiumverbindingen zoals magnesiumchelaat en magnesiumcitraat worden het beste door het paardenlichaam opgenomen. Het veelgebruikte anorganische magnesiumoxide wordt minder goed opgenomen, ongeveer vier keer slechter dan andere verbindingen. Het kan ook laxerend werken en bevat te veel ijzer.
Het is niet aan te raden om magnesiumsulfaat (epsomzout) te gebruiken, omdat het weinig magnesium bevat, moeilijk wordt opgenomen en darmirritatie kan veroorzaken.
Houd er rekening mee dat magnesiumaspartaat en magnesiumglutamaat neurotoxisch kunnen zijn en bij langdurig gebruik schade aan de hersenen en het zenuwstelsel kunnen veroorzaken.
Je wilt meer weten
Hou je van dit soort uitgebreide en objectieve informatie over hoefbevangenheid? ‘Hoefbevangenheid : begrijpen, genezen, voorkomen’ staat er vol mee! 334 pagina’s met toegankelijke, wetenschappelijk onderbouwde kennis, inzichten en adviezen die jou en je paard gaan helpen.
In wilgentakken zit salicine. Dit is dezelfde stof die in aspirine zit. Paardeneigenaren geven wilgentakken omdat het stollings- en ontstekingsremmend, koorts- en pijnverlagend werkt. Bovenop de nadelen die aspirine heeft, weet je bij wilgentakken niet hoeveel salicineer in zit en hoeveel ze ervan eten. Salicine is slecht voor de maag.
Vergeet ook niet dat stollingsproblemen bij 90% van de hoefbevangen paarden geen belangrijke rol spelen. Je kunt wilgentakken wel geven, maar verwacht er geen wonderen van. Houd in de gaten hoeveel je paard ervan eet en geef het niet als je paard een hoefbeenkanteling of zinker heeft. De stollingsremmende werking van salicine geeft dan mogelijk bloeduitstortingen in de zool.
Wil je een uitgebreid antwoord op deze vraag?
Dit was het korte antwoord op de vraag. Het lange antwoord op deze en 200 andere vragen vind je in het ‘Antwoordenboek hoefbevangenheid’. Je kunt het hier direct bestellen.
5. Voeding: wat is de beste voeding voor mijn hoefbevangen paard? (4)
Ja, vitamine E kan een nuttig supplement zijn. Een vitamine E-tekort kan bij een hoefbevangen paard optreden als gevolg van de ontsteking in de lamellen. Vitamine E helpt bij de afvoer van afvalstoffen en draagt ook bij aan vochtregulatie van de hoefwand. Het is ook een sterke een antioxidant.
De werking van vitamine E is optimaal als er ook voldoende selenium beschikbaar is. De absorptie van vitamine E kan worden verbeterd door vet toe te voegen aan het rantsoen van een paard. Het vet bindt zich aan de vitamine E en helpt het door de darmwand en in de bloedbaan te komen.
In gras zit meestal voldoende vitamine E. In hooi, zeker als het ouder wordt, loopt de hoeveelheid snel terug. Inkuilen en de aanwezigheid van schimmels in hooi verlagen de hoeveelheid vitamine E eveneens.
Wanneer paarden geen toegang hebben tot gras, kan het geven van ongeveer 270 mg natuurlijke vitamine E (d-alpha-tocopherol) per 100 kg lichaamsgewicht gunstig zijn.
(foto: Robin Jonathan Deutsch)
Je bent dol op duidelijke antwoorden
Dat komt goed uit. Het ‘Antwoordenboek Hoefbevangenheid‘ staat vol met glasheldere antwoorden op meer dan tweehonderd vragen over hoefbevangenheid en alles wat daar mee te maken heeft.
Sommige mensen geven oud hooi omdat ze denken dat hier minder suikers in zitten. Dit is niet zo. Oud hooi bevat alleen minder vitaminen en meer stof. Oud hooi is dus geen alternatief voor arm hooi of geweekt hooi.
Magnesium verhoogt de gevoeligheid van de lichaamscellen voor insuline. Tenminste, daar gaan we van uit. Bij mensen en ratten is dat namelijk aangetoond, maar bij paarden nog niet. Er is zelfs een onderzoek dat laat zien dat het niet zo is. Toch is er zoveel anekdotisch bewijs dat het een goed idee is om je hoefbevangen paard magnesium te geven. Uiteraard is dit alleen zo als hij ook echt insulineresistent is.
Als EHBO-maatregel geef je magnesium ook als je de oorzaak van de hoefbevangenheid nog niet kent. Als later blijkt dat je paard niet insulineresistent is, dan is het geven van magnesium niet slecht voor het paard, tenzij hij nierproblemen heeft. Blijkt het om SIRS-gerelateerde of traumatische hoefbevangenheid te gaan, dan stop je er weer mee.
Wil je een uitgebreid antwoord op deze vraag?
Dit was het korte antwoord op de vraag. Het lange antwoord op deze en 200 andere vragen vind je in het ‘Antwoordenboek hoefbevangenheid’. Je kunt het hier direct bestellen.
Een graasmasker is een soort muilkorf die aan het halster wordt bevestigd. Het kan helpen voorkomen dat je paard het gras tot aan de wortel afgraast. Dit is gunstig omdat het onderste deel van de grasstengel rijk is aan snelle suikers.
Het eettempo gaat bij het gebruik van een graasmasker ook omlaag. Het voedsel wordt langzamer en gelijkmatiger in het spijsverteringskanaal opgenomen, waardoor de spijsvertering rustiger en efficiënter kan verlopen.
Hierdoor treden er minder schommelingen op in de bloedsuikerspiegel en worden er minder onverteerde suikers van de dunne darm naar de dikke darm getransporteerd, wat een risicofactor is voor SIRS-gerelateerde hoefbevangenheid.
Bovendien kan je paard door het dragen van een graasmasker langer op de weide blijven, wat hem de kans geeft om meer te bewegen. Dat is goed om af te vallen en het verhoogt de gevoeligheid voor insuline. Twee dingen die belangrijk zijn als je paard EMS heeft en insulineresistent is.
Wil je een uitgebreid antwoord op deze vraag?
Dit was het korte antwoord op de vraag. Het lange antwoord op deze en 200 andere vragen vind je in het ‘Antwoordenboek hoefbevangenheid’. Je kunt het hier direct bestellen.
8. PPID: de ziekte die we vroeger 'Cushing' noemden (1)
Pergolide wordt in de lever afgebroken (gemetaboliseerd) en de afbraakproducten (metabolieten) worden voornamelijk via de urine uitgescheiden. Een klein deel van de metabolieten kan in de darmen terechtkomen en dus in de mest. Als het medicijn niet helemaal wordt afgebroken, kunnen kleine hoeveelheden ervan ook in de mest zitten.
Kortom: hoewel het lichaam efficiënt is in het afbreken van medicijnen, kunnen er dus sporen van pergolide of afbraakproducten ervan in de mest aanwezig zijn. Deze komen vervolgens in de bodem terecht waar ze invloed zouden kunnen hebben op het bodemleven.
De planten die in de bemeste grond groeien kunnen deze afbraakproducten of de werkzame stof opnemen, waarna ze in jouw lichaam terechtkomen. De kans dat ze vervolgens directe gezondheidsproblemen veroorzaken is klein. De langetermijneffecten van het consumeren van kleine hoeveelheden medicijnresten zijn echter niet goed bekend. Wat betreft pergolide, is daar zelfs helemaal niets over bekend.
Groenten met wortels die diep in de grond reiken, nemen meer van dit soort stoffen op. Denk hierbij aan wortelen, radijsjes en pastinaak.
Wil je het zekere voor het onzekere nemen en toch de mest gebruiken, doe dit dan pas na een periode van compostering van minimaal zes maanden tot een jaar. Of gebruik het gewoon niet; dan weet je het 100% zeker.
Echt alles weten over PPID?
Wil je nog veel meer toegankelijke, wetenschappelijk onderbouwde kennis, inzichten en adviezen over PPID in het algemeen en over behandelopties in het bijzonder? Lees dan ‘Het PPID-boek’.
- Het PPID-boek€ 27,50
9. Supplementen: hoe kan ik mijn paard ondersteunen? (5)
Ja, vitamine E kan een nuttig supplement zijn. Een vitamine E-tekort kan bij een hoefbevangen paard optreden als gevolg van de ontsteking in de lamellen. Vitamine E helpt bij de afvoer van afvalstoffen en draagt ook bij aan vochtregulatie van de hoefwand. Het is ook een sterke een antioxidant.
De werking van vitamine E is optimaal als er ook voldoende selenium beschikbaar is. De absorptie van vitamine E kan worden verbeterd door vet toe te voegen aan het rantsoen van een paard. Het vet bindt zich aan de vitamine E en helpt het door de darmwand en in de bloedbaan te komen.
In gras zit meestal voldoende vitamine E. In hooi, zeker als het ouder wordt, loopt de hoeveelheid snel terug. Inkuilen en de aanwezigheid van schimmels in hooi verlagen de hoeveelheid vitamine E eveneens.
Wanneer paarden geen toegang hebben tot gras, kan het geven van ongeveer 270 mg natuurlijke vitamine E (d-alpha-tocopherol) per 100 kg lichaamsgewicht gunstig zijn.
(foto: Robin Jonathan Deutsch)
Je bent dol op duidelijke antwoorden
Dat komt goed uit. Het ‘Antwoordenboek Hoefbevangenheid‘ staat vol met glasheldere antwoorden op meer dan tweehonderd vragen over hoefbevangenheid en alles wat daar mee te maken heeft.
Er zijn onderzoeken die de relatie tussen appelazijn en bloedsuiker hebben bekeken. Deze onderzoeken zijn gedaan bij te kleine groepjes paarden en de uitkomsten zijn erg verschillend. Uit een onderzoek bij ratten bleek dat appelazijn het gemiddelde suikergehalte van het bloed verlaagt, maar ratten zijn geen paarden [1].
Andere onderzoeken waren gericht op het verlagen van de bloedsuikerspiegel na de maaltijd. Aan deze onderzoeksresultaten hebben we weinig, want paarden moeten geen maaltijden eten. Bovendien verhoogt azijn de zuurgraad van de darmen met verzuring als resultaat. Dit willen we juist vermijden.
Verder tast appelazijn het tandglazuur aan kan het bij langdurig gebruik leiden tot een kaliumtekort. Gebruik de appelazijn dus voor het op smaak brengen van je salade, maar voer het niet aan je paard.
Je bent dol op duidelijke antwoorden
Dat komt goed uit. Het ‘Antwoordenboek Hoefbevangenheid’ staat vol met glasheldere antwoorden op meer dan tweehonderd vragen over hoefbevangenheid en alles wat daar mee te maken heeft.
Duivelsklauw (Harpagophytum procumbens) heeft pijnstillende, ontstekingsremmende en stollingsremmende eigenschappen en wordt daarom door veel mensen gebruikt als natuurlijk alternatief voor medicijnen bij de behandeling van hoefbevangenheid.
Insuline-achtige werking
Sommige onderzoeken laten zien dat duivelsklauw insuline-achtige effecten heeft bij ratten, wat betekent dat het de bloedsuikerspiegel bij de proefdieren verbeterde [1]. Het is nog niet aangetoond dat dit bij paarden met EMS/insulinedysregulatie ook het geval is.
Anti-oxidant
Omdat duivelsklauw ook stoffen bevat die een anti-oxidantwerking hebben, schrijven sommige fytotherapeuten het ook voor bij PPID [2]. Antioxidanten helpen vrije radicalen in het lichaam te neutraliseren. Dit zijn moleculen die schade kunnen veroorzaken aan cellen en weefsels.
Dosering duivelsklauw
Het is belangrijk om de dosering goed te hebben bij het gebruik van duivelsklauw als remedie bij paarden. Te veel of te weinig kan invloed hebben op de effectiviteit ervan. De juiste dosering van duivelsklauw kan variëren op basis van verschillende factoren, waaronder het gewicht van het paard, de ernst van de aandoening en de vorm waarin je het gebruikt (plant, poedervorm, vloeibaar). Het is daarom belangrijk om de voorschriften van de fabrikant op het productetiket te volgen, omdat deze specifieke instructies geeft voor het betreffende supplement. Of vraag advies aan een fytotherapeut.
Hoe snel werkt het?
Harpagoside -de belangrijkste werkzame stof- is al 30 minuten na toediening aantoonbaar in het bloed van het paard. De hoogste concentratie in het bloedplasma wordt na een uur bereikt. Dit betekent dat duivelsklauw relatief snel in de bloedbaan wordt opgenomen en effect kan hebben.
Nadelen duivelsklauw
Pijnstillende remedies maskeren de ontstekingspijn waardoor een paard meer of anders beweegt dan goed voor hem is. Hierdoor kan overbelasting optreden. De verbinding tussen de hoefwand en de weefsels binnenin de hoef is al aangetast bij hoefbevangenheid en zal door verder overbelasting, vooral in combinatie met een slechte bekapping of hoefbeslag, verder beschadigen.
Bijwerkingen
Behandeling van paarden met duivelsklauwextract veroorzaakt geen klinisch waarneembare bijwerkingen [3]. Maar geef geen duivelsklauw aan drachtige merries. Het heeft een vruchtafdrijvende werking. Paarden met maagzweren mogen ook niet behandeld worden met duivelsklauw. Het verhoogt namelijk de maagzuurproductie, waardoor maagzweren erger kunnen wodren.
Je wilt meer weten
Hou je van dit soort uitgebreide en objectieve informatie over hoefbevangenheid? ‘Hoefbevangenheid : begrijpen, genezen, voorkomen’ staat er vol mee! 334 pagina’s met toegankelijke, wetenschappelijk onderbouwde kennis, inzichten en adviezen die jou en je paard gaan helpen.
Magnesium verhoogt de gevoeligheid van de lichaamscellen voor insuline. Tenminste, daar gaan we van uit. Bij mensen en ratten is dat namelijk aangetoond, maar bij paarden nog niet. Er is zelfs een onderzoek dat laat zien dat het niet zo is. Toch is er zoveel anekdotisch bewijs dat het een goed idee is om je hoefbevangen paard magnesium te geven. Uiteraard is dit alleen zo als hij ook echt insulineresistent is.
Als EHBO-maatregel geef je magnesium ook als je de oorzaak van de hoefbevangenheid nog niet kent. Als later blijkt dat je paard niet insulineresistent is, dan is het geven van magnesium niet slecht voor het paard, tenzij hij nierproblemen heeft. Blijkt het om SIRS-gerelateerde of traumatische hoefbevangenheid te gaan, dan stop je er weer mee.
Wil je een uitgebreid antwoord op deze vraag?
Dit was het korte antwoord op de vraag. Het lange antwoord op deze en 200 andere vragen vind je in het ‘Antwoordenboek hoefbevangenheid’. Je kunt het hier direct bestellen.
Organische magnesiumverbindingen zoals magnesiumchelaat en magnesiumcitraat worden het beste door het paardenlichaam opgenomen. Het veelgebruikte anorganische magnesiumoxide wordt minder goed opgenomen, ongeveer vier keer slechter dan andere verbindingen. Het kan ook laxerend werken en bevat te veel ijzer.
Het is niet aan te raden om magnesiumsulfaat (epsomzout) te gebruiken, omdat het weinig magnesium bevat, moeilijk wordt opgenomen en darmirritatie kan veroorzaken.
Houd er rekening mee dat magnesiumaspartaat en magnesiumglutamaat neurotoxisch kunnen zijn en bij langdurig gebruik schade aan de hersenen en het zenuwstelsel kunnen veroorzaken.
Je wilt meer weten
Hou je van dit soort uitgebreide en objectieve informatie over hoefbevangenheid? ‘Hoefbevangenheid : begrijpen, genezen, voorkomen’ staat er vol mee! 334 pagina’s met toegankelijke, wetenschappelijk onderbouwde kennis, inzichten en adviezen die jou en je paard gaan helpen.